Oraintxe bertan
ikasten egon beharko nintzateke, baina gutxitan etortzen zait zerbait idazteko
inspirazioa, eta ezin dut momentu honi uko egin. Eta hemen nago, word txuri
baten aurrean idazteko prest, eta idatziko dudanarekin zer egingo dudan jakin
gabe.
Unibertsitateko
lehen lauhilabetekoa bukatzen ari da. Azterketa batzuk egitearen faltan oso
balorazio pertsonal positiboa egin dezakedala uste dut: primerako jendea
ezagutu dut, euskara ezberdin asko entzun ditut (nahiz eta batzuetan ez
ulertu), hainbat ikasgai interesgarri landu ditut... Baina ezin dut balorazio
berdina egin Euskal Herriko Unibertsitateaz.
Uztailaren 16an,
oporretatik etorri berria nintzela, Leioako Kanpuseko Gizarte eta Komunikazio Zientzien
Fakultatera hurbildu nintzen matrikula egiteko. Hara ailegatu nintzenean
(taxian, izan ere, ez Termibuseko ez BizkaiBuseko inor ez zen kapaza izan
Kanpusera igotzeko autobusik bazegoen ala ez esaten), idazkaritzara igo eta han
matrikula egitera sartu nintzen emakume baten laguntzaz. Nik “kaixo” esaterakoan
bere erantzunean lehen sorpresa: ezin nau euskaraz atenditu. Bueno, pasatzen
utzi beharko, nahiz eta oso serioa ez iruditu; “uda izanda agian jendea
oporretan dago eta kasualitatez euskaraz ez dakien berria tokatu zait”,
pentsatu nuen.
Matrikula egiterakoan
egin zizkidan galderen artean honako hau galdetu zidan: “¿Español o Euskera?”.
“Euskara –erantzun nion- pero quería hacer una pregunta: ¿Qué asignaturas se
ofrecen en inglés y se necesita mucho nivel para ellas?”. Isilune bat. Ez
zekien zer erantzun. “Pues ahora mismo no lo sé”. Ni ez nekien zer aurpegi
jarri. Matrikula egiten duena ez badaki zein ikasgai dauden ingelesez nork
jakingo du? Berak galdetuko duela esan eta bere telefonoa eman zidan, etxera
ailegatzerakoan deitzeko eta dakiena esateko. Eta noski, etxera ailegatzerakoan
deitu nion. “Se necesita un nivel bastante elevado”, zioen, baina ez zekien
zein ikasgai ematen diren. Azkenean pasatzen utzi eta unibertsitateaz irailera
arte ahaztu nintzen.
Klaseko lehen
egunean, fakultatera joan nintzen Gasteiztik. Hara ailegatzerakoan EHUaren web
orrialde ofizialean zetorren informazioa jarraituz, jartzen zuen klasera sartu
nintzen nire gradua egiten zuten pare bat lagunekin. Baina klasea hasteko ordua
baino pixka bat lehenago, hori gradu berdineko gaztelaniazko klasea zela
konturatu ginen, klaseak aldatu omen zituztelako. Eskerrak bakarrak ez ginela
izan eta hainbat pertsonekin batera gure klasea nahiko azkar aurkitu genuela.
Klasean geundela
11:30tan (hau bai, interneten jarrita zegoen bezala), errektoretzako gizon bat
etorri zitzaigun “aurkezpena” egitera. Ez zen 15 minutu baino gehiagoz egon
gurekin, eta ia ez zuen ezer berririk esan. Guretzat lehen egunean “informazio”
momenturik garrantzitsuena izan behar zena ezertan geratu zen. Bitxikeri
bezala, informazioa ematera etorri zen gizona klase bat aurkitzeko mapan
begiratu genezakeela esan zigun “eta ez baduzue aurkitzen, eman pisuari
bueltak, azkenean aurkituko duzuela”. Oraindik ere klasean esaldi hori
gogoratzen dugu. Bi egun neramatzan fakultatean (matrikula egiteko eguna eta
iraileko lehena) eta ikusten hasia nintzen EHUk zeukan seriotasun falta.
Entzunda neukan
lehen egunetan fakultate guztietako idazkaritzetan egiten diren ilara luzeak,
bai matrikularako faltatzen diren dokumentuak, eta baita beken eskaerak
entregatzeko ere. Eta ez zen mito bat. Gainera, ilara hauek luzeak izateaz
gain, oso geldoak ziren. Baina bekaren eskakizuna entregatu behar nuen. Orduan
pazientziaz osoarekin ilaran jarri nintzen. Ailegatzerakoan, emakume bat (ez
zen matrikularen egunekoa) paperak eskatu (gaztelaniaz, noski, euskaraz berriro
ere ez baitzekien) eta era ez oso egoki batean bueltatu behar zizkidan paperak
grapatu eta kanpora joan nintzen.
Hemen euskararen
asuntoa pentsatzen nuena baino larriagoa zela konturatu nintzen. Momentu
horretara arte irakasleek eta errektoretzatik etorri zen gizona bakarrik
euskaraz jakin dute. Eta irakasle batzuk ere, ez dute euskaraz ondo hitz
egiten. Ikasteko ditugun power pointetatik urtean zehar akats larri asko
aurkitu ditugu. Badakit, ez naiz aproposena hau kritikatzeko, ziur aski testu
honetan akats larriren bat egongo da, agian bat baino gehiago, baina uste dut
UNIBERTSITATEAN ematen duen irakasle batek euskara maila altuago bat erakutsi
behar duela. Dagoena dagoela, unibertsitate honi izen ofizialetik “EHU” kentzea
bakarrik falta zaio, UPV bakarrik geratzeko.
Hau bakarrik
lehen asteko esperientziak izan ziren, baina kurtso osoan zehar oraindik hauek
baino seriotasun gutxiago erakusten dituzten gauzak eta euskararen inguruan
hainbat eta hainbat gertakari ezberdin kontatu ditzaket, baina denbora gehiegi
galdu dut (edo inbertitu, ekonomistaren batek esango zukeen bezala) jada hau
idazten. Hurrengo baterako utzi beharko dut.
